Bursa Bilgisayar Servis

az evvel fark ettim ki: malım... eve doğru geliyorum işten, yolda derli toplu ama hafif muhafazakar bir amca kendi kendine konuşuyor: - türk'ten çok gavur var. sikeyim cihanını da girini de! amca belli ki cihangir'e tepkili ama dedim ya, derli toplu bir adam. insan beklemiyor öyle bir lafı. yalnız hakkaten de enteresan bir yer. daha ilk taşındığımız gün, eşyaları yerleştirmeye çalışırken kız arkadaşımı cama kitlenmiş halde görüyorum. -tatlım n'oldu? -komşularımızın çoğunun çıplak gezdiğini şimdi fark ediyorum da, onun şaşkınlığı sanırım... Bursa Bilgisayar Servis şöyle bir düşününce enteresanlıklar konusunda istanbul'da üstüne yoktur heralde. bunu da lüksle karıştırıyor şerefsiz emlakçılar ve mülk sahipleri. gel gelelim üç gündür sular gidip gidip geliyor. arada elektrik gidiyor, bazen sokak lambaları yanmıyor falan. o kadar lüks bir semt yani. neyse, eve geldim ki su yok. değil yemek yapmak, dışardan gelmişim ellerimi yıkayamıyorum. dışardan söyledim mecbur, mac'ten. 50 dakika falan olmuştu kapı çaldı. ben de böyle sinirlenmiş gibi yapıyorum kapının önünde. derken merdivenlerde yaşı geçkin, insan irisi bir abi belirdi. bu abiyle olayımız bir acayip. daha evvel iş yerine de aynı yerden birkaç kez yemek söyledim, her seferinde bu abi getirdi (iş yeri de eve yürüyerek 15 dakika falan. haliyle aynı şubeden geliyor siparişler). epey de muhabbet etmişliğimiz var. abinin emeklilik planlarını, hobilerini, hangi lisede okuduğunu, hangi kırılma noktasından sonra kuryeliğe başladığını falan biliyorum -unuttuklarım var tabi ama aramız iyi yani-. -aaa abi sen? -vay! kardemiş n'aber? (siparişimi uzatıyor) -abi yine mi sen ya! beni mi takip ediyosun nedir? (siparişi al, yere bırak, merdivene otur, abiyle muhabbete başla) -şöyledir böyledir -tabi canım hep öyledir böyledir -neyse abicim ben kaçayım, size de afiyet olsun... -eyvallah abi. iyi akşamlar, kolay gelsin (bize mi? biz kim lan?)