Profilo Servis Bursa

bok gibi bir hayat yaşayıp, kendimi bok gibi hissediyorum be sözlük. yalanlar, sahtelikler arasında kayboldum gittim. dersler desen benden daha berbat, daha ilk seneden okulu uzatmam neredeyse kesinleşti ve buna rağmen en ufak bi çalışma isteği yok içimde. yıllardır hep beklentileri karşılamak için uğraştığımdan istediğim şeylere hep geç kaldım. hayatta en sevdiğim iki şey basketbol ve müzik ama bu iki şey hayatımda hobi olmaktan öteye geçemedi. ama ben büyük adam olacağım ya onlar önemsiz. onlar karın doyurmuyor ya, gerek yok onlara nasılsa, di mi ? son iki üç yılım bomboş geçmiş, geri dönüp bakınca elle tutulur hiçbi şey yok. hala da buna devam ediyorum. günlerim uyumakla geçiyor. he bi de boş boş para harcıyorum. sürekli aynı şeyleri tekrarlayıp boşuna zamanı geçiriyorum. gelecek desen muamma. zaten plan yapsam ne fark eder ki, sanki çoğunu uygulayabiliyorum da. Profilo Servis Bursa aşk desen ne demek unuttum. hissizlik kapladı bütün bedenimi. yalnızlığa o kadar alıştım ki, ne zaman bi şeyler hissetmeye kalkışsam engel oluyor bana ve ben de karşı koymuyorum. arkadaşlar desen hepsi kendi aleminde zaten. büyüdükçe daha iyi anlıyor insan bunu, aslında herkesin kendi hayatıtnın olduğunu. verilen sözler birer birer unutuluyormuş çünkü, araya mesafe girince eski tadı kalmıyormuş arkadaşlıkların, dostlukların. hani derler ya, kardeşten öte diye. o külliyen yalan, bi insana kendi kanından daha yakın olamaz kimse, her ne kadar kardeşim olmasa da anlıyorum artık. büyüdükçe, hayatın gerçeklerini daha iyi görüyorum. hiçbi şeyin çocukken olduğu gibi toz pembe olmadığını anlıyorum. hoş, çocukken ne kadar toz pembeydi benim için hayat orası da tartışılır ya. hep kendi mutluluklarını yaratmaya çalıştığın bi çocukluk. yani anlıcağın bombok bi hayatın parçasıyım, bu şekilde hakkını veriyorum hayatın. peki yarın ne olacak ? hiçbi şey. bu yazdıklarımı unutarak kendi mutluluklarımı yaratacatğım ve büyük adam olmaya çalışacağım. bok gibi bi hayatta bi gün daha büyüyeceğim.