Baymak Servis Bursa

haksızlığa uğruyorum düşüncesinden kurtulamıyorum. çabalarımın dile getirilmesinden çekiniyorum ama görmezden gelinmesinden rahatsız oluyorum. aklım yıllardır kural olmuş kalıpların doğruluğunu fısıldarken kalbim haksızlık ettiğimi ve bu sefer farklı olduğunu söylüyor ama tecrübelerim bu umuda hiç şans vermiyor. önemsenmemek, umursanmamak veya böyle hissettirilmek yüzünden depresif oluyor ve bu depresif halim sebebiyle suçlanabiliyorum. bazen insanlar bu kadar kör ve kendi iç hesaplaşmalarında suskun olamaz derken bazense belki her insan ezberlediğimiz hoyratlıkta değildir diye düşünüyorum. Baymak Servis Bursa işte bu belkilerle yıpranıyorum. aslında ne yapmam gerektiği belli gibi hani dışardan bakınca objektif olarak gördüğüm hoşuma gitmiyor, kendime güvenimi zedeliyor ve buna hiç alışık değilim ama içerden hep bir umut var verilen ve az da olsa verilmişliğiyle avunulan bir umut ki bu umudun peşinde kendine güven, gurur, vadeli acılar hiç önemli değilmiş gibi geliyor fakat şeytan kulağıma geceleri uyutmayacak şeyler fısıldıyor. ya inancımın doğruluğunda uğrunda savaşmaya değecek şeylere katlanıyorum sonunda ışığı göreceğim ya da ışığa tutulmuş tavşan gibi duruyorum vurulana kadar farketmeyeceğim. ah be sözlük insan ne zaman diğer insanları incitmenin kolay ama mutlu etmenin daha kolay olduğunu anlayacak bilmiyorum. çok mu hayalperestim, çok mu körüm yoksa gerçekten isteklerimin gölgesinde kalmadan içimde ışıl ışıl parlayan derin bir iç görüm mü var?